Luca Rubinacci – reprezentuje styl neapolitański - to jedna z najważniejszych ikon włoskiego świata mody. Jest przedstawicielem trzeciego pokolenia mediolańskiego rodu słynnych krawców. To właśnie w zakładzie krawieckim dziadka Luki – Gennaro Rubinacciego – po raz pierwszy zastosowano to, co stało się później charakterystyczne dla stylu mediolańskiego: miękkie marynarki bez usztywnień i wielowarstwowych podkładów. Dzięki temu garnitur przestał być zbroją, a stał się drugą skórą. Ten efekt ‘drugiej skóry’, choć to przecież tylko figura retoryczna, można dostrzec w ubiorach Luki, które charakteryzują się lekkością i niewymuszoną elegancją. Widać, że komfort użytkowania jest priorytetem, co przejawia się w luźnym kroju – spodnie i marynarki są dalekie od tego, co rozumiemy pod pojęciem ‘ciasne’ – oraz w zastosowaniu naturalnych tkanin najwyższej jakości: lnu i bawełny latem, oraz tweedu i kaszmiru zimą. Podszewki są zawsze jedwabne, drukowane w bardzo fantazyjne wzory i kolory. Obuwie Luki, to prawie zawsze loafersy, które jedynie w najbardziej swobodnych letnich stylizacjach zamienia na espadryle.

Sprezzatura to kwintesencja włoskiego stylu, zaś Lino Ieluzzi to największa ikona włoskiego świata mody. Od ponad 40 lat prowadzi w Mediolanie (ciągle w tym samym miejscu) sklep z męską odzieżą – Al Bazar – znany na całym świecie i stanowiący coś w rodzaju Mekki dla sartorialistów. Kto nie odbył pielgrzymki do Al Bazar, ten musi się czuć nie w pełni zrealizowanym. Powszechnie uważa się, że sprezzatura to połączenie klasycznej elegancji z pewną dozą nonszalancji i luzu. Tak jest rzeczywiście, ale takie jej zdefiniowanie jest pewnym uproszczeniem. Sprezzatura to przede wszystkim coś, co jest we wnętrzu człowieka, a ubiór jest tylko jedną z form emanacji tego wnętrza. Gdy rozmawiałem kiedyś o tym z Lino Ieluzzim , wymienił on dwa aspekty, które są ważne w sprezzaturze: kolory i dopasowanie. Kolory powinny być naturalne i pasujące do osoby je noszącej. Pasujące zarówno do wyglądu, np. karnacji skóry, koloru włosów itp., jak i do charakteru, temperamentu, a także wieku. Dopasowanie ubioru oznacza linię blisko ciała, więc m.in. wąskie spodnie i rękawy marynarek, naturalną linię ramion, czy brak konstrukcji w marynarkach. Sprezzatura nie polega na łamaniu zasad klasycznej elegancji, jak niekiedy się sądzi, ani na adaptacji wszelkich nowinek mody, lecz jest formą wyrażenia własnego “ja” przy pomocy rodzaju ubioru i sposobu jego noszenia. Lino dodał jeszcze rzecz niezwykle istotną: tylko wtedy, gdy mężczyzna ma wewnętrzną potrzebę dobrego ubierania się i gdy ubiera się dla siebie, a nie dla innych, można mówić o sprezzaturze.